اختلالات اعتیاد گروهی از اختلالات است که می تواند باعث آسیب جسمی و روانی شود. دریافت معالجه برای شکستن چرخه اعتیاد ضروری است. در این مقاله به بررسی درمان اعتیاد ، بررسی اعتیاد و روش های ترک اعتیاد میپردازیم. با ما همراه تا انتهای مطلب همراه باشید.
اما ، به عنوان یک بیماری مزمن ، اعتیاد برای درمان مشکل است و نیاز به مراقبت مداوم دارد.
” درمان اعتیاد ” مراحل اول
اولین قدم برای بهبودی ، تأیید وجود اعتیاد و تأثیرات آن بر زندگی روزمره است.
اولین قدم به سمت بهبود این است که تصدیق کنیم سوء مصرف مواد به یک مشکل در زندگی یک شخص تبدیل شده است و کیفیت زندگی آنها را مختل می کند. این می تواند ناشی از اختلال در مدرسه ، محل کار ، اجتماعی ، تفریحی یا سایر مناطق مهم اشتغال باشد.
هنگامی که فرد تأثیر منفی یک ماده بر زندگی خود را متوجه شد ، طیف گسترده ای از گزینه های درمانی در دسترس است.
فرد مبتلا به اختلال اعتیاد نیاز به معالجه دارد. برای بیشتر افراد ، درمان ممکن است تا آخر عمر ادامه یابد. آنها برای زندگی باید از این ماده خودداری کنند ، که این می تواند مشکل باشد. برنامه های درمانی برای اختلالات اعتیاد آور اغلب برای پاسخگویی به نیازهای بیمار تغییر می کنند.
گزینه های درمان اعتیاد به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله نوع اختلال اعتیاد ، طول و شدت استفاده و تأثیرات آن بر فرد. پزشک همچنین هرگونه عارضه جسمی که بوجود آمده است را درمان یا ارجاع می دهد ، مانند بیماری کبد در فردی که دارای اختلال در مصرف الکل یا مشکلات تنفسی در افراد دارای اعتیاد به مواد دودی است.
چندین گزینه درمانی وجود دارد و بیشتر افراد مبتلا به اعتیاد ترکیبی از رویکردها را دریافت می کنند. هیچ یک از درمان های اعتیاد آور برای همه کار نمی کند.
مداخلات معمول ممکن است ترکیبی از برنامه های سرپایی ، مشاوره روانشناسی ، گروه های خودیاری و دارو باشد.
سم زدایی برای درمان اعتیاد
سم زدایی معمولاً اولین قدم برای درمان است. این شامل از بین بردن ماده ای از بدن و محدود کردن واکنش های خروج است.
در 80 درصد موارد ، یک کلینیک درمانی از داروهایی برای کاهش علائم ترک استفاده می کند.
اگر فردی به بیش از یک ماده اعتیاد داشته باشد ، اغلب به داروهایی نیاز دارد تا علائم ترک را برای هر یک کاهش دهد.
در سال 2017 ، یک دستگاه الکترونیکی به نام NSS-2 Bridge برای کاهش برداشت مواد افیونی در دسترس قرار گرفت. دستگاه در پشت گوش قرار دارد و برای تحریک اعصاب خاصی که ممکن است از علائم ترک خارج شود ، ضربان های الکتریکی ساطع می کند.
مشاوره و رفتارهای درمانی
درمان ممکن است یک جلسه فردی یا گروهی باشد.
این شایع ترین نوع درمان پس از سم زدایی است.
بسته به نیاز فرد ممکن است درمان به صورت فردی ، گروهی یا خانوادگی انجام شود. معمولاً در شروع درمان با تعداد جلسات که به تدریج کاهش می یابد با شروع علائم شدید است.
انواع مختلف درمان شامل موارد زیر است:
درمان شناختی – رفتاری ، که به افراد کمک می کند تا روشهای تفکر مربوط به مصرف مواد را تشخیص دهند و تغییر دهند.
درمان خانوادگی چند بعدی که به منظور بهبود عملکرد خانواده در اطراف یک نوجوان یا نوجوان مبتلا به یک اختلال وابسته به مواد طراحی شده است.
مصاحبه انگیزشی ، که باعث افزایش میل افراد به تغییر و تنظیم رفتارها می شود
مشوق های انگیزشی که از طریق تقویت مثبت ، خودداری از پرهیز انگیزه است
مشاوره اعتیاد با هدف کمک به افراد در تغییر رفتارها و نگرشها در مورد استفاده از مواد و همچنین تقویت مهارتهای زندگی و حمایت از سایر درمانها است.
برخی از اشکال درمان اختلال اعتیاد به علت اصلی اختلال اعتیاد و همچنین رفتارهای مشخص اعتیاد تمرکز دارد.
برنامه های توانبخشی
برنامه های درمانی طولانی مدت درمورد اختلالات مربوط به مواد و اعتیاد می تواند بسیار مؤثر باشد و معمولاً بر ماندن عاری از مواد مخدر و از سرگیری شغل در مسئولیت های اجتماعی ، حرفه ای و خانوادگی متمرکز می شود.
تأسیسات مسکونی کاملاً دارای مجوز برای ایجاد یک برنامه مراقبت 24 ساعته ، تهیه یک محیط مسکونی ایمن و ارائه هرگونه مداخله یا کمک پزشکی لازم در دسترس است.
چند نوع امکانات می توانند یک محیط درمانی ارائه دهند ، از جمله:
درمان مسکونی کوتاه مدت: تمرکز بر سم زدایی و آماده سازی فرد برای مدت طولانی در جامعه درمانی از طریق مشاوره فشرده است.
انجمنهای درمانی: شخصی که به دنبال درمان طولانی مدت برای اشکال شدید اختلال اعتیاد است
6 تا 12 ماه با مسکن در محل زندگی می کنید و سایر افراد نیز بهبود می یابند. جامعه و کارکنان به عنوان عوامل اصلی بهبودی و تغییر در نگرش و رفتارها نسبت به سوء مصرف مواد عمل می کنند.
بازیابی مسکن: این امکان را برای اقامت افراد در مسکن فراهم می کند تا در کوتاه مدت و تحت نظارت در مسکن کمک کنند تا افراد در مسئولیت های خود مشارکت کنند و با زندگی جدید و مستقل و بدون استفاده مداوم از دارو سازگار شوند. مسکن احیا شامل مشاوره در مورد اداره امور مالی و یافتن کار و همچنین برقراری تماس بین شخص در مراحل آخر بهبودی و خدمات پشتیبانی جامعه است.
گروه های خودیاری
گروه درمانی و توان بخشی طولانی مدت می تواند به فرد مبتلا به اختلال در مصرف مواد کمک کند تا احساس انزوا کند.
این ممکن است به فرد در حال بهبودی کمک کند تا دیگران را که از همان اختلال اعتیاد رنج می برند ، ملاقات کند و غالباً انگیزه را تقویت می کند و احساس انزوا را کاهش می دهد. آنها همچنین می توانند به عنوان منبع مفیدی برای آموزش ، جامعه و اطلاعات خدمت کنند.
به عنوان مثال می توان به الکلی های گمنام (AA) و مواد مخدر ناشناس (NA) اشاره کرد.
افراد مبتلا به انواع اعتیاد دیگر می توانند در جستجوی گروه های خودی در جامعه خود یا با جستجو در اینترنت یا با مراجعه به پزشک یا پرستار اطلاعات کسب کنند.
دارویی
فرد ممکن است هنگام بهبودی از یک اختلال مربوط به مواد و عوارض ناشی از آن ، به طور مداوم دارو مصرف کند.
با این حال ، داروها معمولاً توسط افراد هنگام سم زدایی برای كنترل علائم ترك استفاده می شود. این دارو با توجه به ماده ای که فرد به آن معتاد است متفاوت است.
استفاده طولانی مدت از دارو به کاهش هوس ها و جلوگیری از عود کمک می کند یا بازگشت به مصرف مواد پس از بهبودی از اعتیاد کمک می کند.
دارو درمانی تنها برای اعتیاد نیست و باید با سایر روشهای مدیریتی مانند روان درمانی همراه باشد.
اعتیاد به مواد زیر نیاز به داروهای خاص دارد.
الکل
افراد مبتلا به اختلال در مصرف الکل می توانند داروهای زیر را برای کاهش میل الکل و علائم ترک مصرف کنند ، از جمله:
نالتركسون : این عمل گیرنده های مواد افیونی در مغز را مسدود می كند كه در هنگام مصرف مشروبات الكلی اثرات پاداش دهنده و شادی آور ایجاد می كند و خطر عود را كاهش می دهد. در حالی که برای همه افراد در بهبودی مؤثر نیست ، اما در بعضی افراد تأثیر چشمگیری دارد.
Acamprosate یا کامبرال : این ممکن است علائم ترک طولانی مدت ، از جمله بی خوابی ، اضطراب و احساس عمومی ناخشنودی را به نام دیسفوری کاهش دهد. این در افراد مبتلا به اختلالات اعتیاد شدید ناشی از مواد اثرات مفیدی دارد.
Disulfiram یا Antabuse : این داروئی است که باعث از بین رفتن الکل می شود و منجر به اثرات مضر از جمله جوش صورت ، حالت تهوع و ضربان قلب نامنظم می شود اگر فرد بهبود یافته سعی کند الکل بنوشد. این امر به عنوان یک عامل بازدارنده برای افرادی که سطح بالایی از درایو بازیابی را دارند ، عمل می کند.
پزشکان و متخصصان توانبخشی ممکن است داروهای دیگری را برای معالجه سایر شرایط سلامت روانی بالقوه ، از جمله افسردگی و اضطراب ، تجویز کنند که ممکن است علت یا نتیجه اختلالات مرتبط با مواد باشد.
افرادی که در برنامه های درمانی شرکت می کنند همچنین باید برای بیماری های عفونی آزمایش شوند که ممکن است در اثر برخی موقعیت های پرخطر در ارتباط با اختلالات اعتیاد آنها مانند HIV ، هپاتیت و سل باشد.
سخن آخر
اختلالات مرتبط با مواد ، بیماریهای مزمن پیچیده ای هستند که نیاز به درمان گسترده و طولانی دارند. نوع ماده مورد استفاده و شدت اعتیاد روند درمان را تعیین می کند
درمان اغلب با سم زدایی شروع می شود ، با استفاده از داروها برای کاهش علائم ترک به دلیل خارج شدن ماده از بدن.
انواع مختلف رفتار درمانی و مشاوره همچنین می تواند از درمان پشتیبانی کند و به از بین بردن برخی از رفتارها و شرایط مرتبط با مصرف دارو کمک کند.
گاهي اوقات فرد براي مدت 6 تا 12 ماه در يك تسهيلات معين اقدام به برنامه توانبخشي مي كند. سپس ، آنها ممکن است در مسکن تحت نظارت زندگی کنند و در عین حال برای مدیریت امور مالی و یافتن کار نیز تعدیل شوند.
برخی از داروها همچنین می توانند در مدیریت علائم ترک طولانی مدت موثر باشند و از هوشیاری در برخی افراد پشتیبانی کنند.
به نظر نمی رسد که درمان ، ولع مصرف داروها را کنترل کند. قدم بعدی من چیست؟
در مورد سایر گزینه های درمانی با پزشک خود مشورت کنید. هیچ روش واحدی برای درمان اختلالات اعتیاد وجود ندارد. بسته به اختلال اعتیاد ، از داروهایی استفاده می شود که به دستیابی و حفظ پرهیز از آن کمک می کند.
اگر احساس می کنید با مشاور خود در حال برقراری ارتباط نیستید ، به جای ترک درمان ، به دنبال یک مشاور جدید باشید.
