رزاقی: به جای قانون اساسی مکتب سرمایهداری در ایران اجرا میشود
این استاد پیشکسوت اقتصاد مکتب سرمایه داری (نئولیبرالیسم)، که در پی کسب سود و لذت و منفعت در بعد شخصی است را روش دولتمردان و اقتصاددانان ایران در 30 سال اخیر دانست که البته با تفکر بنیان گذار انقلاب اسلامی کاملا متضاد است و از زمان مرحوم هاشمی رفسنجانی با خصوصی سازی (از نوع غلط) آغاز شده است.
رزاقی در قسمتی از سخنانش از راحت دروغ گفتن مسئولین به مردم سخن گفت و اظهار کرد: طبق قانون اساسی دولت موظف است برای همه مسکن فراهم کند، اما متاسفانه بجای قانون اساسی مکتب سرمایهداری آن هم از بدترین نوع در ایران اجرا میشود.
ما قانون اساسی مشخص و مدونی داریم. سیاست ها و اسناد بالادستی از جمله الگوی اقتصاد مقاومتی داریم که کاملا قابلیت اجرا و موفقیت دارد اما کسانی که مبادی قدرت و ثروت را به دست دارند به آن ها عمل نمی کنند!
در وصیت نامه امام (ره) و صحبتهای رهبری دهها ایدئولوژِی و مبنی برای اداره کشور و مدیریت اقتصادی وجود دارد. مثلا در یک نمونه امام عنوان می کند که بیش از یک خانه برای چه می خواهید؟!
در اصل 3 به ستم ستیزی در برابر ستمگری تاکید می کند و با اشاره به استقلال امنیتی سیاسی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی مطرح می کند که دولت بایستی برای همه مسکن، خوراک، پوشاک، لوازم آموزش و بهداشت فراهم کند.
در اصل 43 هم آمده است که دولت باید برای همه اشتغال فراهم کند. عمدتا هم ایجاد اشتغال را در قالب تعاونی مطرح می کند.
در اصل 44 قانون می گوید اقتصاد ایران شامل اقتصاد بخش دولتی، تعاونی و خصوصی است و بخش خصوصی را مکمل بخش دولتی و تعاونی می داند.
خب اگر کل اقتصاد را بخش خصوصی بدانیم و حداکثر کردن سود را دنبال کنیم در واقع همان اقتصاد سرمایه داری را پیاده کرده ایم!
در مقابل اگر اقتصاد کشور صرفا به دست دولت باشد اقتصاد سوسیالیستی می شود.
خب چه چیزی می ماند؟ تعاونی!
در دوره دفاع مقدس آن همه رشادت ها در دفاع و سازندگی ها و کنترل اوضاع در اقتصاد چطور انجام می شد؟
تعاونی دوره های دفاع مقدس را ببینید؟ اجازه نمی داد یک نفر فقیر باشد اما بعد که نگاه سرمایه داری روی کار آمد همه آن ها با فساد مدیران ازبین رفت و بازخواست هم نشدند!
متاسفانه روح سرمایهداری در اقتصاد ایران نفوذ کرده است!
12 هزار سال در ایران تعاونی وجود داشت، حتی تا زمان اصلاحات ارزی دوره پهلوی هم تعاونی وجود داشت که البته بخش خان و اربابی آن مورد تائید نیست اما همان رعیتها سهمی از کشاورزی و محصولات می بردند و هیچگاه به فقر مطلق نمی رسیدند!
حتی 12 هزار سال پیش هم که انسان ها به وسیله شکار و صید زندگی می کردند کسی که موفق به شکار می شد افتخارش این بود که شکارش را با بقیه تقسیم کند! خب چه چیزی در ذهن او بوده است؟ آن زمان دین هم که نبود اما یک چیز درونی وجود داشت که بقای خود را در بقای هم نوع خود می دید. این مصداق همان جمله ی معروف “یکی برای همه، همه برای یکی” است.
کارگری که وضع درآمدش در پایین ترین حد ممکن است چطور می تواند مسکن تهیه کند؟! اگر نگاهی غیر از سرمایه داری و منفعت طلبی شخصی وجود داشته باشد تا برای کارگر ارزش قائل شود و حداقل هایی را که در قانون اساسی آمده است انجام دهد اینهمه مشکلات بوجود نمی آید.
اینکه برخی مسئولین دولتی می گویند توان مالی و بودجه لازم برای این کار وجود ندارد، دروغ محض است! بعضی از مسئولین خانه های چندهزار متری و 100 میلیاردی لوکس دارند! آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی گفت مسکن های مهر خانه نیست قفس است!
سوال این است: آیا اشکالی دارد به میلیون ها ایرانی که بیش از 50 درصد حقوق خود را برای کرایه خانه هزینه می کنند یک خانه کوچک 50 متری و ساده داد؟ 50 متر از نظر شما کوچک و کم ارزش است اما برای بسیاری از مردم سرپناه محسوب می شود که بقای آن ها را تامین می کند. اگر نتواند از پس اجاره های بالا بر بیاید باید برود و کپر نشین یا کارتن خواب شود!
طبق قانون اساسی باید همه خانه داشته باشند.
از این ها بدتر این است که 2.5 میلیون خانه خالی در کشور وجود دارد که احتکار شده است تا قیمت بالا برود و صاحبان سرمایه دار آن ها چند برابر هزینه ای که برای ساخت خانه صرف شده سود ببرند!
برخی بانک ها 400، برخی 600 و برخی بیش از 1000 خانه خریده و احتکار کرده اند و هر چند مدت یکبار قیمت را بالا می برند!
چرا کسی جلوی آن ها را نمی گیرد؟ برای اینکه مبانی سرمایه داری و به اصطلاح آزاد گذاشتن بازار در کشور پیاده می شود نه قانون اساسی و تفکر انقلاب اسلامی!
در بسیاری از کشورهای غربی که نگاه سرمایه داری وجود دارد با این رفتارها مقابله می شود و قوانین محکمی برای مقابله با سفته بازی در بازار مسکن مثل مالیات بر خانه های خالی وجود دارد اما در ایران چنین چیزی اجرا نمی شود چون در ایران بدترین نوع سرمایه داری اجرا می شود! در کشورهای غربی یک مقاومت مردمی در برابر سرمایه داری وجود دارد. همین جلیقه زردها را در فرانسه ببینید. بسیاری از آن ها شاید خانه هم داشته باشند اما سطح زندگی خیلی پایین است و می دانند که علت این وضعیت نظام سرمایه داری حاکم بر کشور آن هاست.
در ایران سرمایه داری را پیاده کردند اما نگذاشتند تشکلات کارگری منسجمی بوجود بیاید که در برابر زیاده خواهی لیبرال ها و سودجوها مقاومت کند.