زندگینامه امام حسین (ع)
زندگینامه امام حسین (ع) در عین حالی که بسیار پر فراز و نشیب بوده، تاثیرات غیر قابل انکار و شگرفی در جامعه معاصر خودش و نیز جامعه امروزی و حتی آیندگان داشته و دارد.
امام حسین (ع) سومین امام شیعیان می باشد و برای آن ها نمادی از استواری و دلاوری می باشد. ایشان فرزند امام علی و برادر کوچک تر حضرت حسن است و به خاطر زنده نگه داشتن نام اسلام و عمل به امر معروف و نهی از منکر جان خود را در این راه فدا کرده اند.
ایشان با ارتش هفتاد و دو نفره خود در برابر ارتش چند هزاری دشمن ایستادند و توانسته اند نام اسلام را همواره زنده نگه دارند. به خاطر همین موضوع نیاز است تا ما هم زندگی نامه ایشان را به صورت کامل بدانیم و از ایشان به عنوان یک الگوی برتر یاد می شود. به همین علت در این مطلب قصد داریم تا شما را با زندگی نامه کامل از امام حسین، از دوران کودکی تا شهید شدن ایشان آشنا کنیم. از این رو تا انتهای مطلب همراه ما باشید تا اطلاعات جامعی را به دست بیاورید.
مطالب زیر را نیز دنبال کنید:
در روز سوم شعبان سال چهارم هجری، کودکی در شهر مدینه و در خانه امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) چشم به جهان گشود که نقطه عطفی در تاریخ اسلام و بشریت شد. زندگینامه امام حسین (ع) بسیار درس آموز و آیینه عبرت برای بشریت بوده و هست و خواهد بود.
تولد امام حسین (ع)
در روز سوم شعبان سال چهارم هجری خداوند دومین فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) را به آنها هدیه داد و چراغ خانه نورانیشان را نورانی تر کرد. در روز میلاد امام حسین (ع) ایشان را به محضر حضرت محمد (ص) آوردند تا نامی نیکو برایش انتخاب کند. پیامبر اکرم (ص) در این روز به امر الهی، نام زیبای “حسین” را بر او نهاد.
رسول خدا (ص) علاقه بسیار زیادی به حسین (ع) داشت. اصحاب، بارها پیامبر (ص) را دیده بودند که لب های حسین (ع) را می بوسید و می گفت: “حسین از من است و من از اویم. خدا دوست بدارد کسی را که او را دوست می دارد. ” همچنین از پیامبر خدا نقل شده است که فرمودند: “حسن و حسین دو گل خوشبوی من از این دنیا هستند.”
نوجوانی و جوانی امام حسین (ع)
حسین (ع) هفت سال بیشتر نداشت که حضرت محمد (ص) از دنیا رفت و فتنه ها و آشوب های زیادی برای دستیابی به “ولایت امری مسلمین” برپا شد. در این گیرودار حتی فدک به وسیله حکومت وقت به زور گرفته شد و همچنین مادر خود، حضرت فاطمه (س) را توسط ضرب و شتم عوامل حاکمان خلفای سه گانه از دست داد.
امام حسین (ع) حدودا 31 سال داشت که امام علی (ع) حاکم جامعه اسلامی گردید. امام حسین (ع) در تمام جنگ هایی که در زمان حکومت امام علی (ع) اتفاق افتاد، حضوری جانانه داشت.
پس از شهادت امیر مومنان (ع) و امامت امام حسن (ع)، در جنگ آن حضرت با معاویه نیز حضوری فعال داشت و پشتیبان وی بود. بعد از این ماجرا امام حسین (ع) از کوفه به مدینه شتافت تا به ارشاد و راهنمایی مردم و تبیین و تفسیر احکام الهی بپردازد.
امامت و شهادت امام حسین (ع)
پس از شهادت امام حسن (ع) در سال 50 هجری، امام حسین (ع) ولی امر مسلمین شد ولی معاویه در سال 60 هجری، برخلاف مفاد قرارداد صلح با امام حسن (ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد و او را ولی امر مسلمین معرفی کرد و از دنیا رفت. یزید طی نامه ای از حاکم مدینه خواست که بیعت امام حسین (ع) را نیز بگیرد و اگر بیعت نکرد او را به قتل برساند.
امام حسین (ع) که مایل به بیعت کردن با یزید نبود، با خانواده و اهل بیت خود از مدینه به مکه رفتند. مردم کوفه که خبر مرگ معاویه را شنیده بودند، نامه های زیادی به امام حسین نوشتند و از او خواستند به عراق و کوفه بیاید ولی متاسفانه در اثنای کار فریب عبیدالله بن زیاد را خوردند و پیمان شکنی کرده و مسلم (سفیر و فرستاده امام حسین) را تنها گذاشتند.
امام حسین (ع) و خانواده اش که مدینه را به قصد کوفه ترک کرده بودند، در نزدیکی کوفه بودند که خبر پیمان شکنی کوفیان و شهادت مسلم را آوردند. عبیدالله بن زیاد عمربن سعد را با 30 هزار نفر به کربلا فرستاد و وعده داد که اگر امام حسین (ع) را بکشد او را به حاکمیت ری خواهد رساند. حربن یزید ریاحی را نیز برای زیر نظر گرفتن امام حسین (ع) و خانواده و یارانش فرستاد.
طبق دستور عمربن سعد، امام حسین (ع) و 72 تن از یاران باوفایش را محاصره کرده و آب را بر روی آنها بستند. در این واقعه که مصادف بود با روز دهم محرم (عاشورا) امام حسین و یارانش یک به یک با عزت و سرفرازی به شهادت رسیدند و مرگ سرخ را به زندگی ننگین ترجیح دادند.
نویسنده و تهیه کننده: یوسف حبیبی
