بیانیه دو اقتصاددان تحت عنوان «نامه ای به مردم»
این دو اقتصاددان در این بیانیه اینگونه نوشتهاند: «هم اکنون وضعیت فقر در کشور به گونهای گسترش و تعمیق یافته که دیگر نقاط بسیار محروم و کپرنشینان و حاشیهنشینان نماینده فقرا نیستند و حداقل یک سوم طبقه شهری (شامل کارگران و بازنشستگان) به طبقه فقرا پیوستهاند. گستره اقشار آسیبپذیر شامل بخش قابل توجهی از دو سوم جمعیت شهرنشین کشور در شهرهای کوچک، متوسط یا بزرگ میشود.
باید توجه داشت که دریافتی حداقل دستمزدها (با اشتغال رسمی) و همینطور بخش مهمی از کارکنان و بازنشستگان در اغلب نقاط شهری از خط فقر پایینتر است و در سطح کشورهای فقیر و کمتر توسعه یافته قرار گرفته است. نتیجه سیاستهای اقتصادی نئولیبرالی سه دهه اخیر و به ویژه با مالیسازی اقتصاد از ابتدای دهه هشتاد، افزایش نابرابریها و فقر بوده است. طی ده سال اخیر که ارزش پول ملی به کمتر از یک-دهم تنزل یافته و بهای حاملهای انرژی تا ده برابر بالا رفته، جز بینواسازی بخش قابل توجهی از مردم دستاورد دیگری عاید نشده است.»
به راستی چرا این حقایق روشن به مردم گفته نمیشود و صرفاً یک فضای تاریک و سیاه در مقابل چشم افکار عمومی تصویر میشود که هیچ راه برون رفتی هم از آن نیست؟!