برندگان نوبل شیمی
برندگان نوبل شیمیجایزه نوبل شیمی 2018 مشترکا به سر گرگوری پی وینتر، جرج پی اسمیت و فرانسیس اچ آرنولد به ترتیب به خاطر استفاده از فاژها برای تولید داروهای جدید، توسعه یک روش جدید به نام نمایش فاژ و ایجاد انقلاب در آنزیم‌ها اعطا شد.
سِر گرگوری وینتر، از “نمایش فاژ” برای تولید داروهای جدید استفاده کرده است. نمایش فاژ که روشی آزمایشگاهی برای مطالعه پروتئین-پروتئین، پروتئین-پپتاید و پروتئین-دی‌ان‌ای با باکتریوفاژها (ویروس‌هایی که باکتری‌ها را آلوده و مبتلا می‌کنند) است، امروزه پادتن‌هایی تولید می‌کند که می‌توانند سموم را خنثی کنند و بیماری‌های خودایمنی و سرطان متاستاتیک را درمان کنند.
باکتریوفاژها (باکتری‌خوارها) یا به اختصار فاژها، ویروس‌هایی هستند که به باکتری‌ها حمله می‌کنند و آنها را از بین می‌برند. این ویروس‌ها برای باکتری‌ها اختصاصی هستند و نمی‌توانند به یوکاریوت‌ها حمله کنند.
جرج اسمیت نیز این روش “نمایش فاژ” را توسعه داده است، به گونه‌ای که پروتئین‌های بیشتری قابلیت تولید دارند.
فرانسیس آرنولد هم نخستین تکامل هدایت شده آنزیم‌ها را رقم زده است که پروتئین‌هایی هستند که واکنش‌های شیمیایی را سرعت می‌بخشند.
این آنزیم‌ها که از طریق تکامل هدایت شده تولید می‌شوند، برای تولید همه چیز از سوخت‌های زیستی گرفته تا داروهای مختلف استفاده می‌شوند.
جایزه نوبل معتبرترین جایزه‌ای است که در حوزه‌های علمی به یک دانشمند تعلق می‌گیرد. جایزه نوبل در سال ۱۸۹۵، به وصیت کارخانه‌دار و شیمی‌دان سوئدی، آلفرد نوبل که بیشتر او را به دلیل ابداع دینامیت می‌شناسند پایه‌گذاری شد.
جایزه نوبل
در سال ۱۹۰۱ میلادی، نخستین جوایز این بنیاد اهدا شد. طبق وصیت وی، پنج جایزه به‌طور سالانه در رشته‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح؛ به افرادی تعلق می‌گیرد که بیشترین خدمت را به مردم کرده باشند. اگرچه وصیت‌نامه نوبل، بنیانگذار این جوایز بود اما طرح او کامل نبود و به دلیل پاره‌ای موانع ۵ سال طول کشید تا بنیاد نوبل تأسیس شود. در ۱۰ دسامبر سال ۱۹۰۱ نخستین جوایز نوبل اهدا شد.
برندگان نوبل شیمی در سیاره ای زندگی می کنیم که نیروی قدرتمند در آن مستقر است تکامل از زمان ظهور اولین دانه ها در حدود 3.7 میلیارد سال پیش ، تقریباً هر جای خالی کره زمین با موجوداتی پر شده است که با محیط سازگار می شوند:
گلسنگ هایی که می توانند در دامنه کوه ها زندگی کنند ، افراد باستانی موجود در چشمه ها پوسته های خزنده گرم و مجهز به بیابان های بی آب و چتر دریایی که در تاریکی اقیانوس های عمیق می درخشند.
در مدرسه ما در زیست شناسی با این ارگانیسم ها آشنا می شویم ، اما بیایید دیدگاه خود را تغییر دهیم و عینک یک شیمی دان را بگذاریم. روی زمین زندگی وجود دارد زیرا تکامل بسیاری از مشکلات پیچیده شیمیایی را حل کرده است.
همه ارگانیسم ها قادرند مواد و انرژی را از محیط خود استخراج کرده و با استفاده از آنها ترکیب شیمیایی منحصر به فردی را که تشکیل می دهند ، ایجاد کنند.
به لطف پروتئین های ضد یخ موجود در خون ، ماهی ها می توانند در اقیانوس منجمد شمالی شنا کنند و صدف ها هنگام تشکیل چسب مولکولی زیر آب به سنگ ها می چسبند تا فقط تعداد کمی از آنها را تأمین کنند.
منبع: ایسنا
