خروج داروهای شیمی‌درمانی از شمول بیمه “خطرناک” است/وزارت بهداشت به ضرر فرودستان رفتار می‌کند

علیرضا حیدری می‌گوید: هزینه داروهای شیمی درمانی در هر ماه، چند برابرِ دستمزد ماهانه‌ی یک کارگر است. در چنین شرایطی او از کجا بیاورد که چنین هزینه‌ای را بپردازد؟!

وزارت بهداشت در اقدامی بی‌سابقه، داروهای شیمی درمانیِ خارجی را از شمول بیمه‌ها خارج کرده‌است. به عبارتی بعد از این اگر بیمار سرطانی بخواهد داروی شیمی درمانی خارجی خریداری کند، باید آن را به نرخ آزاد و با دلارِ بالای ده هزار تومان بخرد؛ نگرانی‌ها در ارتباط با این رویکرد تا حدی بالا گرفته که رسول خضری (نماینده مجلس) این تصمیم را «نگران‌کننده» و دارای عواقب سوء توصیف کرده‌است.

علیرضا حیدری (فعال کارگری و نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری) در ارتباط با این اقدام غیرحمایتیِ دولت و زارت بهداشت، می‌گوید: وزارت بهداشت داروهای شیمی درمانی را که مشابه داخلی دارند، از پوشش بیمه‌ها خارج کرده‌است؛ تولیدکننده‌های داروهای شیمی درمانی، طیف وسیعی دارند؛ مثلاً یک داروی خاص را هند، ترکیه و سوئیس تولید می‌کند اما بازه‌ی قیمت‌ها بسیار متفاوت است، ممکن است قیمتِ داروی تولید سوئیس، دوبرابر داروی ترکیه باشد؛ اما بحث اصلی، میزانِ «تاثیرگذاریِ دارو» است.

باید اثبات شود که نمونه داخلی این  داروها همان میزان اثربخشی دارد

در مورد داروهای از پوشش بیمه خارج شده نیز می‌توان این سوال را مطرح کرد که آیا قدرت اثربخشیِ داروهای شیمی‌درمانیِ ساخت داخل به اندازه نمونه‌های خارجی هست یا نه؛ باید از وزارت بهداشت پرسید اگر اثربخشی نمونه‌های خارجی بیشتر است، چرا آنها را از شمول بیمه خارج می‌کنید ولی اگر اثربخشی نمونه‌های ایرانی هم به اندازه خارجی‌هاست، چرا پزشکان ایرانی، اصرار بر خرید و تهیه‌ی داروی خارجی دارند؟! حتی در مراجعه برای درمان، در مواردی پزشکان روی کارخانه ساخت دارو هم «تاکید» دارند و با قاطعیت می‌گویند “حتماً فلان دارو را از بهمان برندِ خاص تهیه کن”؛ باید اثبات شود که نمونه داخلی این داروها همان میزان اثربخشی دارد وگرنه مردم هرگز نمی‌توانند خودشان را به خرید و مصرف داروهای کم‌کیفیت‌تر راضی کنند؛ آن هم زمانی که بحث سلامت خانوار و موضوع مهمی مثل سرطان مطرح است.

حیدری معتقد است که گران بودن نمونه‌های خارجی، محصول اثربخشی مناسب آنهاست. در حال حاضر جهش ارزی نیز، قیمت آنها را برای مشتری ایرانی به مراتب گران‌تر کرده‌است.

در این شرایط، خروج این داروها از شمول بیمه، می‌تواند هم سلامت بیماران کم‌درآمد را با خطر مواجه سازد و هم فشار بی‌سابقه‌ای بر معیشت خانوارهایی تحمیل کند که بیمار سرطانی در منزل دارند.

چشم امیدِ کارگران و کم درآمدها به همین صندوق‌های بیمه است

حیدری با بیان اینکه چشم امیدِ کارگران و کم درآمدها به همین صندوق‌های بیمه است، می‌افزاید: کارگر سی سال تمام حق بیمه می‌پردازد با این امید که اگر روزی خود و یا خانوده‌اش بیمار شد، بتواند از خدمات درمانی رایگان بهره‌مند شود؛ چه ظلمی بالاتر از این که این «حق» را از او بگیرند؟! خرج داروهای شیمی درمانی در هر ماه، چند برابرِ دستمزد ماهانه‌ی یک کارگر است! از کجا بیاورد که بپردازد؟!

وقتی وزیر بهداشت مملکت، در مورد بیمارانِ مبتلا به «ام‌اس» می‌گوید “چه لزومی دارد کلی خرج بیماری کنیم که در آستانه احتضار است و مرگ او را فقط برای  شش ماه به تعویق بیاندازیم”، دیگر چه توقعی دارید؟! همین نگرش و رویکرد است که به خروج داروهای سرطان از شمول بیمه می‌انجامد. استراتژی‌های وزارت بهداشت به ضرر محرومان و فرودستان تدوین شده و از این به بعد هم باید منتظر سناریوهای جدید بیشتری باشیم. 

منبع: ایلنا