واگذاری بیمه بیکاری به کاریابی ها از مولفه های نئولیبرالیسم محسوب می شود

برخی از نئولیبرالیسم خواه ها با واگذاری بیمه بیکاری به کاریابی ها گویا از سفره های خالی کارگران بیکار نیز می خواهند نان در بیاورند.

در 21 اردیبهشت سال جاری هیات وزیران طی تصویب نامه ای، بیمه بیکاری را به بخش خصوصی (شرکت های کاریابی) واگذار کرد. این تصویب نامه در حالی تصویب شد که بنا به نوشته ایلنا، بر خلاف اصل 43 و 29 قانون اساسی است.

تامین اجتماعی یک نهاد غیردولتی است

مگر نه این است که “تامین اجتماعی” یک نهاد عمومی و غیر دولتی است که با دسترنج خود کارگران تامین می شود؟!  مگر “بیمه بیکاری” بخشی از دستمزد خود کارگر نیست که در سال های اشتغال به حساب تامین اجتماعی واریز شده تا در زمان بیکاری و از کارافتادگی بتواند از مزایای آن استفاده کند؟ آیا دولت می تواند در این مورد به تنهایی تصمیم بگیرد؟

ناصر چمنی (نایب رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران) در مورد واگذاری بیمه بیکاری به کاریابی ها می گوید: تشکل های کارگری با این مسئله که معاونت روابط کار قصد دارد مقرری بیمه بیکاری را به بخش خصوصی واگذار کند به شدت مخالفند. در صورتی که این کار عملی شود به دیوان عدالت اداری گزارش و شکایت خواهند کرد.

برخی تصور می کنند مقرری بیمه بیکاری منتی است که وزارت کار سر کارگران می گذارد در حالی که اینطور نیست کارگران درصدی از حق بیمه ای را که ماهانه به تامین اجتماعی پرداخت می کنند به عنوان مقرری بیمه بیکاری در شرایط خاص ذخیره می کنند و چنانچه بدون میل و اراده بیکار یا از کار اخراج شدند از آن محل به عنوان بیمه بیکاری استفاده می کنند.

دولت کار را برای کارگران دشوارتر می سازد

چرا در شرایطی که با سونامی بیکاری مواجه هستیم و این موج سنگین بیکاری، حیات خانوارهای فرودست بی‌شماری را تهدید می‌کند، دولت به جای تسهیل و ساده‌سازی روند حمایت، که البته وظیفه قانونی خودش است، کار را برای کارگران دشوارتر می‌سازد؛ آنهم در شرایطی که کارگر می‌خواهد از اندوخته خودش نه از منابع مالی دولت، مقرری دریافت کند؟! آیا جز این است که فقط و فقط به رونق بخشی به شرکت‌های واسطه‌ای که اصطلاحاً ‌شرکت‌های خصوصی نامیده می‌شود، می‌اندیشند؟! به راستی چرا یک عده باید از بیکاری مردم نان دربیاورند؟!

واگذاری بیمه بیکاری به کاریابی ها در حالی صورت می گیرد که آمارها نشان می‌دهد با وجود بالا بودن تعداد بیکاران و کارجویان تنها ۲۵۰ هزار نفر در کشور از مزایای بیمه بیکاری استفاده می‌کنند. با وجود کوچک بودن چتر بیمه بیکاری و خارج بودن بسیاری از بیکاران از زیر این چتر، دولت بازهم می‌خواهد کار را دشوارتر کند!

عبدالله وطن‌خواه (فعال کارگری) نیز در پاسخ به این سوالات می گوید: واگذاری بیمه بیکاری به کاریابی‌ها در راستای همان سیاست‌های چابک‌سازی یا کوچک‌سازی قبلی است که از مولفه‌های تعدیل ساختاری و نئولیبرالیسم، محسوب می‌شود. تحت عنوان «برون‌سپاری» عملاً کارگران را از دریافت حق و حقوقی که خودشان قبلاً پرداخته‌اند، محروم می‌کنند. یکی از اولین نشانه‌های این محرومیت این است که قبلاً تامین اجتماعی ثبت نام بیمه بیکاری را «رایگان» انجام می‌داد اما حالا کاریابی‌ها، ۳۵ هزار تومان پول می‌گیرند و ثبت‌نام می‌کنند!

برخی از کسانی که شرکت‌های کاریابی می‌زنند، کارمندان لایه میانی سابق تامین اجتماعی هستند که امروز بازنشسته شده‌اند و اینگونه می‌خواهند درآمدزایی کنند. ما در ایران «بخش خصوصی» نداریم؛ هرچه هست، فقط بخش خصولتیِ رانتی است.