شعر با م
شعر با م در مشاعره از پر کاربردی ترین اشعار است. در مشاعره ها اشعاری که پایان آنها با حرف م است بسیار هستند. به همین دلیل اشعاری هم که با حرف م آغاز می شوند به طولانی شدن مشاعره کمک می کنند . اشعار زیبا از نظامی ، سعدی ، جامی و دیگر شاعران عزیزمان.
تک بیتی با م
مرغ. دلشان ز. خانه خشم. گرفت
کِشت. جانشان ز. دانه خشم. گرفت(سنایی غزنوی)
ملک. آن توست. و فرمان. مملوک را. چه درمان
گر بی. گنه بسوزی. ور بی. خطا بگیری(سعدی)
مرا شاد. بر گاه. خواب. آمدی
چو رزمم. نبودی شتاب. آمدی(فردوسی)
مرا. بد. عشق. اینجا راز. خود باز
نمایم. تا بداند. صاحب. راز(عطار)
ماند. حیران که. مرغ سان. چون رفت
که به. یکدم ز. دام بیرون. رفت(جامی)
مرد. میدان. نیست. طوطی، ورنه. از صد. رهگذر
صفحه. آن روی. از آیینه. خوش. میدانترست(صائب تبریزی)
میان دو. لشکر دو. منزل بماند
جهانداران. گردنکشان. را. بخواند(فردوسی)
مهرهٔ. پشتشان ز. گرز و. سنان
کرده چون. سبحه های. پیرزنان(سنایی غزنوی)
شعر با م ساده
ما نبودیم. و خواست. از وی بود
ما ازآن. خواست یافتیم. وجود(جامی)
مرا در. سه تدبیر. یاری. کنید
درین هر. سه کار. استواری. کنید(ایمر خسرو دهلوی)
ما بی. تو به. دل بر نزدیم. آب. صبوری
چون. سنگدلان. دل. بنهادیم. به دوری(سعدی)
مستی. چشم تو. هر جا. بردرد طرف. نقاب
از شکست. رنگ می. چون گل ز. هم ریزد ایاغ(بیدل دهلوی)
مرا عشق. است اینجا. راز دانم
که میداند. همه راز. نهانم(عطار)
می رود. خواب و می. پرد هوشم
می کفد.مغز و می درد. گوشم(ملک الشعرای بهار)
مرا. عشق. است اینجا. راز دانم
که میداند. همه راز. نهانم(عطار)
مویت از. پس تا کمرگه. خوشه ای. بر خرمن است
زینهار. آن خوشه پنهان. کن که خرمن. می بری(سعدی)
منم .نقاش و. اینجا نقش. بندم
به هر. نقشی که. خواهم نقش. بندم(عطار)
شعر جدید با م
اشعاری ساده و روان برای مشاعره خود انتخاب کنید و حافظه خود را تقویت کنید.
مغانه. می لعل. برداشته
به باد. مغان گردن. افراشته(نظامی گنجوی)
مجبور. هستی ایم. ز جرأت گزیر. نیست
از پر زدن. به نشئه نگیرد. کسی. کلاغ(بیدل دهلوی)
ماند. صوفی. با بنه. و خیمه. و ضعاف
فارسان. راندند. تا صف. مصاف(مولوی)
منم. آگاه. کاینجا. راز. گویم
نمود. خود. به هر آواز. گویم(عطار)
ما را. ز لعل یار. پیامی. نشد نصیب
تا کی. رسد به. بوس وکله. کج کند. ایاغ(بیدل دهلوی)
من که. دارم. تکیه بر. شمشیر. چون سازم، که. چرخ
غوطه. در خون. می دهد. آن را که. از گل. بسترست(صائب تبریزی)
ملکی. مهی ندانم. به چه کنیتت. بخوانم
به کدام. جنس گویم. که تو اشتباه. داری(سعدی)
مغان را. به آتش. سپارند رخت
برآتشکده. کار گیرند. سخت(نظامی گنجوی)
منت. همره. و ایزدت. رهنمای
که بنماید. و بازت آرد. به. جای(امیر خسرو دهلوی)
شعر با حرف م
متاعی. که در. درج. گنجینه. بود
مصور. خیالی. در آیینه. بود(امیر خسرو دهلوی)
مرا. عشق. است با. جان و. سر و دل
بجو آن. ره مگر. گردی. تو واصل(عطار)
من نه. مخیرم. که چشم. از تو به خویشتن. کنم
گر تو. نظر به. ما کنی. ور نکنی. مخیری(سعدی)
ما سیه. بختان. سزاوار تبسم. نیستیم
یک نظر. گر می کند. صائب به. حال ما، پرست(صائب تبریزی)
میندیش. ازین پس. ز دریای. ژرف
که دادت. قضا دستگاه. شگرفت(امیر خسرو دهلوی)
من که. بودم انیس. خاموشی
بود با. خلوتم. هم آغوشی(ملک الشعرای بهار)
ملک گوش. بر گفت. همدم. نهاد
بفرمان. او دیده. بر هم. نهاد(امیر خسرو دهلوی)
می. فزودند. در بها. ز کرم
تا رسید. آن به. چل هزار. درم(جامی)
همراهان شعر و ادب فارسی می توانید از شعر با ق نیز استفاده کنید.
منبع : researchgate
