شعر با ک برای مشاعره دل چسب ، شروع شعر با ک در مشاعره خوب

شعر با ک

شعر با ک در میان اشعار به نظر می آید کم باشد ولی در واقعیت ای گونه نیست. اشعار بلند وجود دارند که در ابتدای آنها از حرف ک سروده شده. ولی در مشاعره از اشعار تک بیتی و دو بیتی بیشتر استفاده می شود و دلیل آن کوتاه بودن ابیات است.

شعر کوتاه

که من. بودم درون. جان منصور

اناالحق. خود زده. در عشق. منصور(عطار)

کای. خداوند. آسمان و. زمین

نه مکان. از تو خالی. و نه. مکین(جامی)

کنون مانده. گشتم. چنین. در گریز

سری. پر ز کینه. دلی پرستیز(فردوسی)

کیفی. آویخته. زدست. دگر

بر لب. کیف او. زهی از. زر(ملک الشعرای بهار)

کرد آگاهم. ز سور. و ماتم. این انجمن

در بهار. آواز بلبل ، در. خزان بانگ. کلاغ(بیدل دهلوی)

کرکس. از کشتگانش. چون صلصل

لاله. منقار بود و. گل چنگل(سنایی غزنوی)

که چون. من ولایت. ستانی. شگرفت

ز نطع زمین. تا به دریای. ژرف(امیر خسرو دهلوی)

کان که. ما را به. عشق .نام برد

در رخ. دیگری. چرا. نگرد(جامی)

که تا. چون به. خانه گرایم. ز راه

کند هر. که بیند به. حیرت نگاه(امیر خسرو دهلوی)

شعر با حرف ک

که ایدر. بباشید. با داد و. رای

طلایه. شب و روز. کرده بپای(فردوسی)

کشته. عشق بوعلی. دقاق

آن در آیین. عشقبازی. طاق(جامی)

که در قصر. من اوست. رخشنده باغ

هم از. گوهر من. فروزد چراغ(امیر خسرو دهلوی)

که گر. شاه را. جست باید. نبرد

چرا باید. این لشکر. و دار و. برد(فردوسی)

کلماتش. ز قند. شیرین تر

دو لب. از برگ. لاله رنگین. تر(ملک الشعرای بهار)

کرده از. گرز و نیزه. بر دشمن

استخوان. آرد و پوست. پرویزن(سنایی غزنوی)

که گفتی. زمین برنتابد. همی

ستاره. شمارش. نیابد همی(فردوسی)

کار آن کس. نیست کو. را عقل و. هوش

پرد از تن. چون بجنبد. دنب موش(مولوی)

شروع شعر با ک

اشعار تک بیتی که از میان شعر ها جدا شده است. شعر با ک یکی از آنهاست که برای مشاعره جدا شده است.

که او. را فرستاد. خاقان چین

بشاهی برو. خواندند. آفرین(فردوسی)

کرده در. بیخ گوشم. آماده

چرخ گردون. هزار. اراده(ملک الشعرای بهار)

که به. محض کرم. بیامرزم

از گنه گر. چه کوه. البرزم(جامی)

کسی این. ماجرا. زو نپرسید. باز

کزین. ره نوشتن. چه داری. نیاز(امیر خسرو دهلوی)

کرد خصم. بی آب. را در. خواب

سرش. از تن جدا. چو کوزهٔ. آب(سنایی غزنوی)

که فغفور. چین باوی. انباز گشت

همه روی. کشور پرآواز. گشت(فردوسی)

که مرا. هر روز اینجا. می کشی

جان من. چون جان. گبران. می کشی(مولوی)

که رخشنده. خورشید گیتی. خرام

برامد ز. روم و فرو. شد به. شام(امیر خسرو دهلوی)

کرده در. رشته رُمح. مرد افکن

مهرهٔ گردنِ. بسی. گردن(سنایی غزنوی)

شعر زیبا با ک

که راهی. بران دوری. دیر باز

چگونه. برین زودی. آیند باز(امیر خسرو دهلوی)

کند گنجهائی. در او پای. بست

نباشد کسی. را بدان. گنج دست(نظامی گنجوی)

کای. پسر از. تو سینه. چاک. شدم

رحمتی. کز غمت. هلاک. شدم(جامی)

کشیدند. قارو ره. را بر. زیر

نه قار. و ره. بان کان. یاقوت و. زر(امیر خسرو دهلوی)

کار با. جذبه ی عشق. است عزیزان. ور نه

بوی پیراهن. یوسف گرهی. بر باد. است(صائب تبریزی)

کشت. چندان. شهنشه اندر. جنگ

که به. مرغانش. پر زدن شد. تنگ(سنایی غزنوی)

کاش می دیدی. به چشم. عاشقان رخسار. خویش

تا دریغ از. چشم خود. می داشتی. دیدار خویش(صائب تبریزی)

کسی. کو با تو. نیکی کرد. یکبار

همیشه. آن نکویی یاد. می دار(ناصر خسرو)

که باشد. خرمنی در. صورت من

نمودار است. اعیان صورت. من(عطار)

در میان اشعاری برای همراهان عزیز قرار داده ایم شعر کوتاه نیز موجود است. منتظر نظرات شما عزیزان هستیم.

منبع : nytimes